HLN, 6 juni 2022

Vlaamse actrice getuigt exclusief over topregisseur Luc Besson: “Hij verkrachtte mij. Ik zei stop, maar hij bleef doorgaan”

“Hij bleef maar doorgaan. Hoe meer ik zei dat hij moest stoppen, hoe meer pijn hij mij deed.” De Vlaams-Nederlandse actrice Sand Van Roy (34) voert al jaren een juridische strijd in Frankrijk tegen de invloedrijke Franse regisseur Luc Besson (63), de man die haar manipuleerde en misbruikte. Ondanks de fysieke bewijzen van verkrachting, leek het Franse gerecht haar toch geen proces te willen geven. Ze hoopt nu op een eerlijke kans bij het Belgische gerecht.

 

“Het duurt lang voordat je het besef hebt: ‘Ja, dit was dus een verkrachting’.” De stem van Sand Van Roy trilt licht terwijl ze de woorden uitspreekt. Maar de vrouw blijft sereen terwijl ze vertelt hoe de bekende Franse filmregisseur Luc Besson haar meermaals brutaal verkrachtte. Gehoord en erkend worden, daar draait het om. Want vier jaar later, na een hallucinante gerechtelijke procedure in Frankrijk, zal de regisseur daar niet vervolgd worden. Dit ondanks verschillende medische bewijzen van verkrachting bij Sand en getuigenissen van acht andere vrouwen die getuigd hebben tegen Besson.

 

Het verhaal van Van Roy start in 2014 in de wereld van de comedy, waar ze als stand-upcomedian en schrijfster aan de slag gaat. Een van haar typetjes, Olga, slaat onmiddellijk aan. “Dat was een Russisch meisje dat naar Parijs kwam en ja, dat heel naïef lijkt”, zegt Van Roy. Via ‘Olga’ komt Sand bij een agent terecht, die wou zien “of ze kon acteren”. Al snel krijgt ze een eerste auditie voorgeschoteld, voor Valerian van de regisseur Luc Besson. De man wordt beschouwd als een van de belangrijkste filmbazen in Europa. De 63-jarige Fransman is de regisseur, scenarist of producent van bekende films als Taxi, Nikita, Léon en The Fifth Element.

 

Op 30 december 2015 ontmoet ze Besson voor het eerst op de set van zijn film Valerian. Zij speelt Jessica Rabbit, een kleine bijrol. Besson vertelt aan haar dat hij in Frankrijk geen appartement of kantoor heeft, maar in “een hotel woont op de Champs Elysées”. Hij stelt haar voor om eens een thee te gaan drinken. Dat gebeurt enkele dagen later. Het is de start van een wurggreep, die jarenlang zal aanhouden en vernauwen.

 

Februari 2016, in hotel Le Fouquet’s in Parijs. Sand wordt voor het eerst uitgenodigd in het kantoor van Besson, een hotelsuite waar hij talloze acteurs ontving. Het gesprek is, op dat moment nog, puur professioneel. “Hij was smoorverliefd op mijn personage ‘Olga’”, zegt Van Roy. “Vanaf het begin was hij duidelijk: we gaan er een film van maken. Ik dacht bij mezelf: morgen is die mij vergeten. Een paar dagen later belde hij me toch: ‘Kom, we moeten nog eens serieus praten over Olga’.” Besson wil een ster maken van ‘Olga’, ze spreken regelmatig af om te schrijven aan het filmscenario.

 

Maar hun professionele relatie verandert snel, Besson wil greep krijgen op Van Roy. “Ik moest alles voorleggen aan hem. Van met wie ik sprak tot de manier waarop ik me kleedde. Anders werd hij heel kwaad. Zo mocht ik geen jeansbroek dragen, want: “Je hebt een dik gat in jeans, doe een rokje aan’.” En ook over haar toekomst was Besson duidelijk: “Je hebt geluk dat je mij hebt, zonder mij ben je niks”. De Vlaamse werd volgens haar omgeving steeds meer gemanipuleerd door de regisseur, zelf besefte ze het nog niet.

 

In maart 2016 staat hij plots voor de deur van haar appartement in Parijs, met duidelijke intenties. “Er is een contact geweest waar ik niet expliciet nee heb gezegd, maar waarbij ik hem wel nog kon stoppen”, zegt Sand. “De volgende dag was hij een ander mens: kwaad, bitsig en negatief. Ik voelde mij schuldig want ik dacht dat ik misschien niet tactvol was geweest.” Ondanks de seksuele pogingen van Besson, blijven de twee professioneel samenwerken. Met succes. Na de eerste rol in de film Valerian, krijgt Sand Van Roy nog andere rollen in films van Besson. Maar ook andere producenten merken haar op. Zo krijgt ze een gastrol in de serie ‘Genius Picasso’ met Antonio Banderas.

 

Op 24 september 2016 haalt Besson haar naar London voor een casting. Maar als Sand in de hoofdstad arriveert, vraagt Besson “om op restaurant te gaan”. Sand is in de war en Besson blijft mysterieus over de casting, s’avonds blijkt dat er geen aparte hotelkamer voor haar is geboekt. Hij stelt haar voor om te overnachten in zijn hotelsuite. Ze moest zich geen zorgen maken, want hij “ging wel op de sofa liggen”. “Tuurlijk kan ik dan zeggen: ‘Ik ga alleen slapen’. Maar dat is wel een enorme motie van wantrouwen”, zegt Van Roy. In het midden van de nacht bespringt Besson haar terwijl ze slaapt. “Daar is wel een penetratie geweest, zonder mijn toestemming.” Van Roy heeft zich verzet en sloot zich erna op in de badkamer, waarna ze haar ticket omruilde en met de trein naar huis vertrok.

 

Het duurt een tijd voor ze beseft dat ze die nacht verkracht is door Luc Besson. “Voor mij was een verkrachting een creepy gast in een steegje die een mes bij zich heeft, niet dit... Je probeert daarover te praten met mensen, maar zij wimpelen het verhaal af, want het gaat om Besson.” Voor Besson is die nacht het begin om nog vaker en brutaler seks te proberen hebben met haar. Zegt ze nee, dan krijgt ze een straf. “Dan werd hij agressief. Als ik excuses verzon om zijn ego ongekrenkt te laten, viel het mee. Maar hij trapte altijd na. Zo zag ik dat mijn naam uit de affiche verdween of hij me grotendeels uit de trailer van de film had geknipt.”

 

Sand Van Roy wil dat het contact puur professioneel blijft. Op de avant-première van de film Taxi 5, waarin Sand een belangrijke rol heeft, is Luc Besson uiteraard als producer aanwezig. En zelfs dan probeert de man verder te gaan, zegt Van Roy: “Hij leunde tegen me aan of duwde z’n hand tegen me aan." Ook de dagen nadien blijft de regisseur haar lastigvallen. Van Roy zoekt excuses om hem niet te moeten zien. “Het duurde even voor hij de excuses doorzag. Toen kwam hij langs en... Ik had niet verwacht dat hij mij fysiek zou forceren. Ook al is het kort en afgebroken, het blijft een verkrachting. Ik was niet akkoord. Er was geen toestemming.” Wanneer ze vervolgens een vriend in vertrouwen neemt en zegt dat ze klacht gaat indienen, overtuigt die haar om dat toch maar niet te doen.

 

Mei 2018, Van Roy is op het filmfestival van Cannes. Besson probeert haar te overtuigen om naar Parijs te komen. “Wat doe je daar zonder mij? Hij wou alles weten. Ik had echt geen zin om terug naar Parijs te gaan. Maar hij bleef aandringen. Hij was ook bezig met de montage van Anna, waar ik een rol in had. Hij moest me in dat verband spreken…Ik dacht bij mezelf: Het is goed, ik ga die kalmeren.” Hij koopt voor haar een treinticket. Na een rit van 7 uur komt Sand op 17 mei 2018 aan in Parijs. Daar laat Besson haar eerst nog uren wachten voor hij haar vraagt naar hem toe te komen. Ze neemt een taxi naar het hotel Le Bristol, onderweg laat ze een spraakbericht achter voor haar beste vriend: “Hij is echt een klootzak. Maar het is alsof ik geen andere keuze heb. Het is vreselijk om te zeggen, maar ik hoop bijna dat de auto crasht en dat ik een vreselijk ongeluk heb zodat ik hem nooit meer hoef te zien”, zegt ze in het bericht.

 

Het is al na middernacht wanneer ze arriveert in het hotel, waar ze uiteindelijk een sms-bericht krijgt met enkel het nummer van de salonruimte van zijn suite in: 361. Ze werd niet uitgenodigd in zijn slaapkamer, maar in zijn werkruimte. Wat in het begin leek op een gemoedelijk en zakelijk gesprek over Anna, gaat al snel de foute kant op. “Hij begon me te kussen, ik duwde hem van mij af. Toen zei hij: ‘Je bent goed in de film, maar ja... Het is nog niet gewonnen’.” De hand van Besson glijdt over haar been. “Hij zoende me weer. Ik kon hem niet wegduwen. Toen heeft hij mij anaal verkracht met zijn vingers. Ik heb stop gezegd, dat ik het niet wou. Maar hij bleef doorgaan. Hoe meer ik zei dat hij moest stoppen, hoe meer pijn hij mij deed. Ik begon te wenen, op een gegeven moment kon ik me losrukken uit die positie. Hij wou toen dat ik nog iets deed bij hem... Maar hij maakte een handgebaar: stop maar. Hij masturbeerde zichzelf en toen was het gedaan.”

 

Er breekt iets bij Sand. “Ik weet echt wel wie je bent”, zegt ze tegen hem. “Ik zie door je heen.” Als ze naar de badkamer stapt, voelt ze iets in haar rug. Een duw? Heeft hij iets gegooid? Het blijft onduidelijk. Ze valt met een harde smak op de vloer en verliest het bewustzijn. Als ze bij bewustzijn komt, helpt Besson haar niet. Onderweg naar huis belt ze onmiddellijk haar moeder en beslist slechts enkele uren later om de politie te bellen.

 

Van Roy werd door de politie naar het ziekenhuis gebracht, waar een rapport opgemaakt werd. “Iedere hoek van mijn lichaam werd bekeken. Ik had een blauw oog, blauwe plekken op mijn rug en een anale scheur. Veel duidelijker kan een verkrachting niet worden vastgesteld, denk ik”. Nog voor Van Roy vervolgens klacht kan neerleggen bij de politie, krijgt ze al telefoon van haar voormalig agent dat men  op de hoogte is dat er een klacht wegens verkrachting is neergelegd tegen Besson.

 

Na het ziekenhuisbezoek legt Sand officieel een klacht neer tegen Luc Besson. Besson die ondertussen is gevlucht naar het buitenland, probeert Sand nog te overtuigen om de klacht weer in te trekken. Op 19 mei 2018 stuurt hij om 12.34 uur de volgende sms: “Waarom wil je me zo kapot maken??? Ik smeek je, het is nog niet te laat voor je om terug te gaan naar het commissariaat en je klacht in te trekken. Alsjeblieft.” Het nieuws was nog niet in de media. Hoe wist Luc Besson dat zij hem van verkrachting beschuldigde?

 

Het verhaal wordt onmiddellijk opgepikt in de Franse pers, zonder medeweten of akkoord van Van Roy. De regisseur reageert voor het eerst via z'n advocaat Thierry Marembert. Hij “valt uit de lucht bij het vernemen van de klacht”, klinkt het. "Luc Besson kent deze vrouw zoals hij ongeveer de hele film-wereld kent” Terwijl in Frankrijk de klacht van Sand voorpaginanieuws is, duiken nog verschillende andere vrouwen op met gelijkaardige verhalen. Toch wordt het gerechtelijk onderzoek erg traag opgestart. Het duurt maar liefst vier maanden voor Besson zelf door de politie wordt ondervraagd. Besson noemt het “een respectvolle en tedere relatie” , hij wordt door de politie niet geconfronteerd met de fysieke bevindingen: geen vraag over het blauw oog, de anale scheur en de plekken in haar rug..

Uiteindelijk wil het parket de zaak seponeren, maar dan is er een onderzoeksrechter die de zaak wél au sérieux neemt en Sand nog wil horen. Maar dan gebeurt er iets opmerkelijks. Er wordt een andere onderzoeksrechter aangesteld, Sand zal nooit door haar gehoord worden en het dossier wordt begraven. “Daar is gewoon constant gefoefeld. Mij zelfs niet willen horen... Dat is het recht op een eerlijk proces verliezen.” De regisseur wordt niet vervolgd in Frankrijk, de aanklager in Parijs vroeg de onderzoeksrechter om van vervolging af te zien.

Toch blijft de actrice vechten voor haar zaak, al waren de afgelopen jaren bijzonder zwaar: “Alle mogelijke kansen die ik had in de filmwereld, die zijn verdwenen”, zegt ze. “Maar op dit moment is dat niet mijn grootste zorg. Ik wil gewoon dat er gerechtigheid komt.” Daarom trekt Van Roy nu naar het Belgische gerecht en heeft ze klacht ingediend.

 

We hebben Luc Besson om een reactie gevraagd, maar hij wou hier niet op ingaan.

______________

Het onderzoek naar ons land halen, verloopt echter niet zonder slag of stoot. Zo zegt haar advocaat Joris Van Cauter. “Het openbaar ministerie heeft gevraagd aan de raadkamer om het onderzoek niet verder te zetten. Daarvoor baseren ze zich op een wet die al onder vuur lag.” De wet luidt als volgt: Als je een klacht indient voor feiten waarvan een Belg in het buitenland slachtoffer werd, moet de verdachte ook op dat moment op Belgisch grondgebied zijn. Voor bijvoorbeeld moord, doodslag of gijzeling geldt die voorwaarde niet.

Een absurd gegeven, zegt Van Cauter. “Had Sand dood moeten blijven om gerechtigheid te krijgen?’ “In september zal ik dit ook aangeven voor de raadkamer, dat dit in strijd is met de grondwet en de daarin vervatte principes van gelijke behandeling. Alle slachtoffers van verkrachting moeten in eigen land kunnen worden geholpen. België heeft zich daar overigens door het Verdrag Van Istanbul toe geëngageerd.” De kans bestaat dat de kwestie naar het Grondwettelijk Hof zal gaan, die zal moeten oordelen. “Het nieuwe seksueel strafrecht tilt veel zwaarder aan verkrachting. Dan moet men deze situatie ook serieus nemen en geen onrealistische hinderpalen opstellen om zo niks te moeten doen”, zegt Van Cauter die het Franse onderzoek naar Besson een ‘schijnonderzoek’ noemt. “Wij, kleine Belgen, kunnen hopelijk beter.”

 

Artikel uit HLN van 6 juni 2022:

RECONSTRUCTIE. Vlaamse actrice getuigt exclusief over topregisseur Luc Besson: “Hij verkrachtte mij. Ik zei stop, maar hij bleef doorgaan” | Exclusief voor abonnees | hln.be

Foto: © VTM

Lees meer
Het Belang van Limburg, 24 mei 2022

Geluidsoverlast door padel? Klacht indienen kan via online formulier

Vanaf deze week stelt Burgerplatform Vlaanderen een online klachtenformulier ter beschikking voor buurtbewoners die last hebben van padelterreinen. “De geluidsoverlast en lichthinder zijn een onderschat probleem”, zegt initiatiefnemer Jurgen Gielen.

“Wij proberen zo objectief mogelijk informatie te verzamelen en deze kennis delen we achteraf met de honderden politici en politieke studiediensten in ons land”, zegt initiatiefnemer Jurgen Gielen van Burgerplatform Vlaanderen, een privé-initiatief dat een neutrale waakhond en informatiebron wil zijn. “We hebben de eerste klacht over een padelterrein ontvangen in augustus vorig jaar. Een man getuigde over zware geluidsoverlast. En over het feit dat zijn dochtertje niet kon slapen omdat de felle lichten recht in haar slaapkamer schenen. We hebben met een decibelmeter in zijn huis pieken geregistreerd van bijna 105 dB. Gemiddeld produceert het padelterrein aan de overkant van de straat een lawaai in zijn huis van 80 tot 85 dB.”

Ter vergelijking: een arbeider mag gedurende een shift van 8 uur blootgesteld worden aan maximum 80 dB. Per verhoging van 3 dB, moet die tijd gehalveerd worden. Dus maximum 4 uur blootstelling aan 83 dB, twee uur aan 86 dB, enzovoort. “Pieken van 105 dB mogen eigenlijk niet veel langer dan één minuut duren. Je riskeert gehoorschade én gezondheidsproblemen”, zegt Gielen.

Zuhal Demir

Naarmate er in Vlaanderen meer padelterreinen worden aangelegd, stijgt ook het aantal klachten. Advocaat Joris Van Cauter, die buurtbewoners van vier verschillende padelterreinen in Brugge, Zemst en Zele vertegenwoordigt, stelde zopas Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) in gebreke. In Limburg is er al buurtprotest in verschillende gemeenten tegen zowel bestaande als geplande padelterreinen.

“Herkenbaar”, zegt Gielen. “We hebben zelf al tien dossiers opgesteld. Soms gaat het om particulieren, maar meestal zijn het mensen die zich op wijkniveau hebben gegroepeerd. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. De meeste mensen weten niet eens hoe ze een klacht naar de overheid moeten richten. Of ze durven het niet.” Jurgen Gielen bestudeerde zelf de complexe wetgeving en staat in dit soort zaken andere mensen bij in de rechtbank.

Anoniem

“Het is belangrijk dat we de schaal van het probleem kennen. Daarom plaatst Burgerplatform Vlaanderen een standaardformulier online dat iedereen kan invullen. De persoonsgegevens worden in onze resultaten geanonimiseerd. Maar we houden - indien gewenst - iedereen op de hoogte en we bieden de deelnemers de kans om eventueel in te stappen in collectieve juridische acties”, aldus Gielen. rd

Het klachtenformulier verschijnt deze week op www.burgerplatform.vlaanderen

 

Artikel uit Het Belang van Limburg van 24 mei 2022:

https://www.hbvl.be/cnt/dmf20220523_96022505?adh_i=&adh_i=&articlehash=nTVRuy%2FlNEqZNf%2FUy28CSPXyuP11dS8%2BE9aay7toG7ma2vlVBll8Zbh%2FDchmSZCFrlpWUwuZ7XZvqVEIj6ngloYQcD8EXV6x%2FFc0TOFDaPLNKb6Iljv1gqKhq63LsAqGxVcopKY8%2BRIqZmazP9ia%2BlvpvZrXsLF5MC4AneD0y5gz%2FIxihZYRrBzOS46A2zJf6JFTGco0bIUI33oAqCCdkLihDmeuKfQ4p9s50pwDw6oOfnmuQpUfG8aZvoOviyLLqCdtPLTq1niNy8ZKqq93dZN9C2zdndiOx4ByCzaB1EGr%2B5ssyhPuQ9%2Fn8rHxLog%2FL9ss7tb7TyLFqmv2689kjA%3D%3D

Foto © RR

 
Lees meer
Het Nieuwsblad, 23 mei 2022

Buurtbewoners stellen Demir in gebreke voor hinder door padel

Buurtbewoners stellen Demir in gebreke voor hinder door padel

Vier buurtbewoners van vier verschillende padelterreinen, verspreid over Vlaanderen, stellen Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) in gebreke. Ze ondervinden te veel geluidsoverlast.

“Het doel van de ingebrekestelling is dat de Vlaamse overheid met een regelgevend kader komt”, zegt advocaat Joris Van Cauter. “Met regels over waar al dan niet velden toegelaten zijn, of als ze er zijn: welke maatregelen genomen moeten worden die geluid- en lichtoverlast tot een minimum beperken. Want er is miskeken op de aard van de sport, en welke lasten die meebrengt. Het is niet zomaar te vergelijken met tennis.”

Van Cauter wijst op meerdere verschillen. “Op één tennisterrein kunnen drie padelterreinen, met telkens vier spelers. Padel wordt ook gespeeld van ’s morgens tot ’s avonds, het hele jaar door. Dus de duur van de overlast is ook anders dan bij tennis.” Bovendien wordt padel gespeeld met een hardere racket én in een glazen box, wat de geluidshinder nog verhoogt. Van Cauter: “Geluidsoverlast is een erg onderschat probleem, met voor wie er onder lijdt bijzonder zware medische en psychische gevolgen.”

 

Artikel uit Het Nieuwsblad van 23 mei 2022: 

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220522_97713794

Foto © Geert De Rycke

 

Lees meer
HLN, 22 mei 2022

Hans (42) stelt samen met drie andere buren van padelterreinen minister Demir in gebreke

“Als ik wil gaan slapen na mijn nachtshift, moet ik naar mijn moeder”: Hans (42) stelt samen met drie andere buren van padelterreinen minister Demir in gebreke

Vier buren van padelterreinnen in Vlaanderen stellen minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) in gebreke. “We willen een
wettelijk kader dat onze rust toch enigszins garandeert”, zegt Hans Schmidt (42) uit Brugge. “Mocht het muziekoverlast zijn, treedt de
politie op. Nu kan er niets”, vertelt de man, niet toevallig vanuit Zuid-Frankrijk. “Elk moment dat ik mijn huis kan ontvluchten, ben ik
weg. Ik kan het niet meer aan”, zucht hij.


We spreken Hans Schmidt vanuit Zuid-Frankrijk, hij komt pas eind deze maand terug thuis. Van zodra hij en zijn vrouw de kans zien,
vluchten ze weg van hun eigen huis om te ontsnappen aan het geluid van padelclub Azalea, naast de deur. “We zijn gewoon niet
meer graag thuis. Van 's morgens 9 tot 's avonds 22 uur hoor je het geklop van die bal. De decibelmeter gaat nooit onder de 50 db en
we hebben pieken van 74 db, tot soms 80db. Dat betekent een constante overlast”, vertelt Hans. Hij kwam hier in 2016 wonen, toen
Azalea nog gewoon een tennisclub was.


Droomwoning


“Mijn vrouw is opgegroeid in deze buurt. Wij hebben twee jaar gezocht naar onze droomwoning, maar toen het tennisveld naast ons
huis werd omgevormd tot drie padelvelden, begonnen de problemen. In plaats van 4 spelers op één veld, zijn er nu 12 spelers op drie
velden en dat de hele dag door, want het ledenaantal is de voorbije jaren fors gestegen.”
Hij heeft al heel wat geprobeerd om de problematiek aan te pakken. “We hebben al van bij de start met het bestuur van de club
gepraat, maar dat heeft niets uitgehaald. Ze zijn zelfs nog nooit langs geweest om eens zelf te komen luisteren naar wat het probleem
is”, zucht Hans. “We hebben ook al bij de stad geprobeerd, maar ook daar komen we niet verder. We hebben dan geïnvesteerd om
ons dak vroeger dan voorzien te isoleren en akoestische glaspartijen te installeren, maar dat maakte geen bal uit.”
Verhuren
Hans is nu zo weinig mogelijk thuis. “Ik doe veel nachten en ik moet dan overdag slapen. Dat doe ik nu bij mijn moeder. Ik zie me
genoodzaakt om daar mijn rust op te zoeken aangezien het hier niet meer mogelijk is. De politie geeft toe dat er een probleem is,
maar omdat er geen wettelijk kader is, kunnen ze niets doen. Het is toegelaten. Als het om muziek ging, dan zouden ze wel kunnen
optreden.” Hans denkt er nog aan om zijn huis te verhuren om zelf iets anders te huren. “We hebben nog werk aan onze woning, maar
we hebben weinig zin om er mee verder te gaan. Verkopen is een moeilijke kwestie, want wij zouden het zelf nooit kopen in deze
omstandigheden.”


Geen wettelijk kader


Verschillende buren van padelterreinen -de andere drie komen uit SInt-Kruis Brugge, Zele en Elewijt- hebben zich nu verenigd en
stellen Vlaams minister Zuhal Demir in gebreke. “Wij willen rechtszekerheid creëren voor de burgers. Er zijn verschillende klachten
uit heel Vlaanderen. Als we naar de rechter gaan, krijgen we versnipperde maatregelen. Wij verwachten op termijn dat er een
wetgevend kader komt. Dat kan er bijvoorbeeld uit bestaan dat padelterreinen verplicht binnen moeten worden aangelegd of niet in
een woongebied”, zegt advocaat Julie Verbeek. “We ondervinden nu dat de burger van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Als de
Vlaamse overheid zegt, ‘we laten het aan de burgemeesters over', dan blijven we ter plaatse trappelen.”
Minister Demir liet weten dat de klacht bekeken wordt, maar ze herhaalt dat ze het niet nodig vindt om een speciale milieuvergunning
met geluidsnormen voor padel vast te leggen. Dat gebeurt ook niet met tennis- of voetbalpleinen. De omgevingsvergunning kan wel
verstrengd worden door de lokale overheid.

Artikel in Het Laatste Nieuws van 22 mei 2022:

https://www.hln.be/brugge/als-ik-wil-gaan-slapen-na-mijn-nachtshift-moet-ik-naar-mijn-moeder-hans-42-stelt-samen-met-drie-andere-buren-van-padelterreinen-minister-demir-in-gebreke~ad041028/

 

Foto © Klaas Danneel/RV

Lees meer
De zevende dag, 8 mei 2022

Advocaten Reuzegommers over uitstel proces

John Maes en Joris Van Cauter, de advocaten van drie Reuzegommers, hopen dat het proces over de studentendoop van Sanda Dia zo snel mogelijk wordt verdergezet. Dat hebben ze gezegd in "De zevende dag". Ze hebben het volste vertrouwen in het Antwerpse hof van beroep dat zich nu over de zaak moet buigen. "Die mensen zijn onpartijdig, professioneel en doen wat ze moeten doen", aldus Maes die gruwelt van het idee rond partijdigheid in het dossier.

Vorige week werd het proces Sanda Dia stilgelegd op vraag van de advocaten van zijn familie.  Die willen vooral zekerheid dat het hele doopritueel kan worden beoordeeld en niet enkel de feiten op 5 december 2018 aan de blokhut in Vorselaar. De studentendoop was al op 3 december begonnen in Leuven. Maar volgens de rechter kon zij alleen oordelen over de laatste fatale dag van de doop en niet over het hele verloop van de doop. En daar ging de familie van Sanda Dia tegenin waardoor het proces nu voor maanden stilligt.

"Wij waren klaar om te pleiten, dat wordt nu abrupt afgebroken. Dat is spijtig", vertelt advocaat van 2 Reuzegommers, John Maes in "De zevende dag". Ook Joris Van Cauter,  advocaat van een andere Reuzegommer vindt het jammer dat het proces vertraging oploopt. "Het is een ongelukkige gang van zaken. Als je een proces aanvangt, wil je de rit uitzitten. Je bent daar psychologisch zo op ingesteld. Het momentum was er. We zijn drie en een half jaar na de feiten", aldus Van Cauter. De twee advocaten hopen dan ook dat het proces snel wordt verdergezet. 

Volgens Van Cauter is het een ongelukkige gang van zaken die zijn oorsprong al eerder in de procedure vindt. Het gaat terug tot de raadkamer waar volgens hem geen debat is geweest. "Daar wordt er beslist welke feiten voor de rechtbank aanhangig worden gemaakt. En een negatief aspect in deze zaak is -denk ik- de druk die er bestaat vanuit de media op de rechtbank. Daardoor is dat het moment in de raadkamer niet goed benut geweest is", aldus Van Cauter. 

Antwerpen versus Hasselt

Het proces ligt nu stil tot het hof van beroep in Antwerpen geoordeeld heeft of het beroep van de familie van Sanda ontvankelijk en gegrond is. Sven Mary, advocaat van de familie van Sanda, zei vorige week nog dat hij vreesde dat de zaak niet meer naar de rechtbank van Hasselt zal terugkeren. "Ze zullen de zaak in Antwerpen naar zich toetrekken, ik ben daar voor 99 procent van overtuigd", zei hij toen. 

Maar het hele proces is in het verleden net uit Antwerpen gehaald omdat één van de Reuzegommers de zoon is van een Antwerpse magistrate. Men vreesde toen voor beïnvloeding en dat er zo in Antwerpen geen eerlijk proces kon plaatsvinden.  Maar die verhuis was volgens Maes eerder symbolisch. 

Dat de zaak Sanda Dia nu weer in Antwerpen ligt, mag volgens Maes geen probleem vormen. "Ik zie niet in waarom het hof van beroep in Antwerpen niet onpartijdig zal kunnen oordelen. Die mensen zijn onpartijdig, professioneel en doen wat ze moeten doen. Ik gruwel van het idee dat er een waas van partijdigheid en gevaar voor partijdigheid hangt rond dit dossier. Dat is volstrekt ten onrechte. Ik vertrouw erop dat het zeer sereen en onpartijdig zal verlopen", besluit Maes. 

Artikel op VRTNWS: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/05/08/reuzegommers-over-uitstel-proces/

 

Lees meer
De Standaard, 11 april 2022

Wie in een glazen huis woont, moet niet met stenen gooien

"Van Joris Van Cauter mag Vlaams minister Van Justitie Zuhal Demir tweeten over een vonnis. Maar dan moet ze dat wel met kennis van zaken doen.

De Vlaamse minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA) heeft getweet. Zoals eigen is aan het medium, ging dat niet gepaard met veel nuance. Ze bekritiseerde een rechter die een dronken verkrachter van een zwangere vrouw te laag zou hebben gestraft én de advocate van de dader, die haar cliënt een ‘doodgewone jongen’ zou hebben genoemd. Meer heeft een minister niet nodig om de krantenpagina’s een aantal dagen te beheersen. Het zal haar niet spijten. Grote woorden als ‘scheiding der machten’ in opiniestukken laten de man in de straat onberoerd, voor wie straffen te laag zijn en verkrachters geen doodgewone jongens.

De tweet van de minister is een vorm van volksmennerij. Dat is op zich kwalijk en verdient een gepast en ferm antwoord. Maar de reacties zijn te gratuit en te corporatistisch. De scheiding der machten zou betekenen dat de minister moet zwijgen, zowel over de rechter als over de advocaat. Die gedachte is gebaseerd op het naïeve idee dat de scheiding der machten iets absoluuts is. Maar zo heeft Montesquieu dat nooit bedoeld. De Fransman stond voor een spreiding van de overheidsfuncties over verschillende machten, om zo willekeur en machtswellust te vermijden.

Ook een advocaat kan zijn intellectuele eerlijkheid kwijtspelen wanneer hij van de ene naar de andere kant van de balie springt

In zijn Over de geest van de wetten, beschreef Montesquieu de 18de-eeuwse Britse grondwet als superieur, terwijl daar zeker geen sprake was van een absolute machtenscheiding. Het model dat we moeten verdedigen, is er een van een afstandelijke samenwerking en wederzijdse controle tussen de onderscheiden machten, een systeem van checks-and-balances. Daarin is er plaats voor machten die elkaar in evenwicht houden en in vraag stellen. Zo moeten rechters de kans hebben om oneerlijke of ongrondwettelijke wetten in vraag te stellen. In België kan het Grondwettelijk Hof wetten vernietigen, en kunnen de gewone rechters overheids­besluiten buiten beschouwing laten.

Toeslagenaffaire

Nederland kent een veel striktere interpretatie van de scheiding der machten. Dat had onlangs nog desastreuze gevolgen voor duizenden gezinnen, die in de Toeslagenaffaire werden getroffen door een te volg­zame rechtspraak, die op geen enkele manier de onbillijke wet in vraag heeft gesteld. Een kritische ingesteldheid van rechters tegenover de wetgever is toe te juichen, maar dan moeten ze ook zelf kritiek kunnen verdragen. Net zoals politici oefenen rechters een publiek ambt uit, met een directe weerslag op de samenleving. Het is democratisch en gezond dat de rechtspraak wordt geconfronteerd met wat leeft in de samenleving.

Hetzelfde kan ook van advocaten gezegd worden. De advocatuur moet vrij zijn en het pleidooi van de advocaat onschendbaar. De advocaat mag niet bevreesd zijn in zijn verdediging van om het even wie. En dat hij de ene dag optreedt voor een slachtoffer en de andere dag voor een dader, mag daarbij geen rol spelen. Dat wil nog niet zeggen dat zijn publieke uitspraken niet aan publieke kritiek onderhevig mogen zijn. En ook de advocaat kan al eens zijn intellectuele eerlijkheid kwijtspelen wanneer hij van de ene naar de andere kant van de balie springt.

Tekorten in jeugdzorg

Cruciaal is wel dat het gesprek tussen de verschillende staatsmachten respectvol gebeurt, dat het gaat om eerlijke kritiek, het liefst op het gepaste forum. En dat je spreekt met kennis van zaken. Als die kennis er niet is, dan is terughoudendheid op haar plaats. Daar wringt het schoentje. Demirs tweet is een snelle reactie op een online artikel. Als minister kun je niet beweren dat die onnadenkende emotionele uithaal je vergeven is, omdat je hebt gereageerd als mens, als vrouw of als moeder. Want zo tast je het vertrouwen in de rechtspraak aan, en breng je beetje bij beetje de rechtsstaat in gevaar. De oplossing daarvoor is niet dat ze verplicht is te zwijgen. Spreken mag, maar anders dan voor gewone burgers, alleen met kennis van zaken.

Tot slot: wie in een glazen huis woont, moet niet met stenen gooien. Het ontstellende gebrek aan capaciteit om daders van misdrijven op te volgen, de gebrekkige strafuitvoering en de schrijnende tekorten in de jeugdzorg en het jeugdsanctierecht zijn veel grotere problemen dan de vermeende lage strafmaat. En raad eens wie daarvoor mee politiek verantwoordelijk is."

 

Opinie in De Standaard van 11 april 2022:

https://www.standaard.be/cnt/dmf20220410_97734715?utm_source=standaard&utm_medium=social&utm_campaign=send-to-a-friend

Afbeelding © Lectrr

Lees meer
De Standaard, 25 maart 2022

Iedereen is rechter in het diepst van zijn ­gedachten

Iedereen is rechter in het diepst van zijn gedachten

Docenten communicatiewetenschappen hebben met de persvoorstelling van Marc Overmars door FC Antwerp een nieuw voorbeeld om ­studenten bij te brengen hoe het vooral niet moet. Dat er misschien vragen zouden komen over het recente ­MeToo-verleden, daar had men blijkbaar niet aan gedacht. Het was nochtans de zure appel waar het eerst doorheen moest worden gebeten.

Mocht het bestuur van de club daaromtrent een degelijke verantwoording hebben uitgewerkt, dan had de re-integratie van Overmars misschien een kans ­gemaakt. Vandaag is het duidelijk dat men hem niet meer op het veld wil. Althans nu nog niet. De vraag naar hoe lang ­iemand op het strafbankje moet, wordt nu wel gesteld (DS 24 maart), maar het ­antwoord daarop is niet evident.

Cultuur van excuses

Een juridische benadering lijkt vandaag voor velen niet meer te volstaan. Vanuit een bepaald moreel oogpunt moeten mensen ook gestraft worden zonder dat daar een rechter aan te pas komt. De straf die ze opleggen, is de maatschappelijke uitsluiting. Dat er strafrechtelijk geen straf is of zal ­komen (in het geval van Overmars) of dat het vonnis werd ondergaan (in het geval van Bart De Pauw) is in dat ­opzicht van geen belang. Het blijft voor altijd een ethische plicht om die mensen te mijden en zeker geen rol van betekenis meer te laten spelen.

De enige kans op bevrijding ligt vreemd genoeg in een soort van joods-christelijke transactionele ­moraal. De dader moet dan ‘echte’ en het liefst publieke verontschuldigingen uiten. Enkel en alleen onder die voorwaarde maakt hij kans op vergeving en wederopname in de samen­leving. Excuses en spijt zijn publiek of zijn niet. Dat past uiteraard in een cultuur van excuses en vergeving.

Justitie heeft vanzelfsprekend niet op alle vragen een antwoord. En indien wel, dan komt dat antwoord vaak (te) laat. In het slechtste geval is het een molen die iedereen – daders zowel als slachtoffers – beschadigt. Denk maar aan de zaak-De Pauw. Maar ‘overmor­a­­li­seren’ is minstens zo gevaarlijk als ‘overjuridiseren’. Het risico bestaat ­immers dat het nooit stopt. In de zaak-Overmars was hier en daar te horen dat hij niet bepaalt of en wanneer de bladzijde kan worden omgeslagen. Dat is juist. Het alternatief dat naar ­voren werd geschoven, dat het aan de slachtoffers is om te bepalen wanneer een bladzijde kan worden omgeslagen, is even fout. Geen van beiden moet de straf bepalen.

Is het met het verdwijnen van onze kennis over klassieke cultuur dat die les uit de Oresteia in de vergetelheid is geraakt? Aeschylus beschrijft daarin de bevrijding van het privédomein. Het recht neemt de private, en nooit eindigende beslechting van geschillen over. Er ontstaat een verticale verhouding ten aanzien van de wet. ­Aeschylus laat zien hoe dat toelaat dat de focus verandert. De vernietiging van de ander, de bloedwraak van de Furiën, brengt geen werkelijke oplossing. De Furiën veranderen in Eumeniden (welwillenden) en worden op die manier een instrument van voorspoed en gerechtigheid.

Moralisme alom

Wanneer het gevoel ontstaat dat het recht tekortschiet, ontstaat uiteraard de neiging naar eigenrichting. Iedereen is rechter in het diepst van zijn ­gedachten. Gerechtigheid geschiedt weer horizontaal.

We moeten allemaal samen die of die veroordelen, uitsluiten of niet meer aan bod laten komen. Moralisme alom in de cancelcultuur. Of slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag daarbij gebaat zijn, is maar de vraag.

Een uitwas van die cultuur was ­recent nog aan de orde bij de verontwaardiging die ontstond naar aanleiding van de VRT-fictiereeks Twee ­zomers. De makers werd in essentie een gebrek aan moralisme verweten. Een verhaal moet vandaag de juiste boodschap brengen. En die moet voldoende duidelijk zijn. Want feiten ­gewoon beschrijvend brengen, zou als het ­ware aanzetten tot amoraliteit.

De hetze deed me denken aan het proces- Madame Bovary, de correctionele zaak waarin Gustave Flaubert op 31 januari 1857 werd vervolgd voor zijn onzedelijke boek Madame Bovary. Het overspel van madame ­Bovary werd alleen maar beschreven en er was geen verteller die er bij zei dat dit afkeurenswaardig was.

Gelukkig had Flaubert een goede advocaat die de rechters overtuigde met de rede­nering dat haar zelfmoord aan het einde van het boek wel een voldoende les ­inhield. Flaubert werd vrijgesproken. Toch even nadenken vooraleer we veroordelen. Binnen, maar vooral buiten de rechtbank.

 

Opinie in De Standaard van 25 maart 2022:

https://www.demorgen.be/binnenland/advocaat-joris-van-cauter-de-metoo-slinger-slaat-door-anonieme-beulen-zijn-aan-de-macht-be74c2ea/

Foto © afp

Lees meer
Het Nieuwsblad, 9 maart 2022

Geen extra celstraf voor pedoseksuele ex-leraar en -voetbaltrainer. Nieuw slachtoffer krijgt wel 5.000 euro

"Een gewezen leerkracht en jeugdtrainer die in 2011 werd veroordeeld voor aanranding van de eerbaarheid stond onlangs opnieuw voor de rechter. Een slachtoffer van toen diende pas recent klacht in. De rechter erkende de feiten en de man moet 5.000 euro schadevergoeding betalen.

Tot 2009 werkte Tim O. als leerkracht Engels-Nederlands in het atheneum van Gentbrugge en als jeugdtrainer bij FC Destelbergen. De man randde (of probeerde) toen 17 leerlingen tussen 15 en 17 jaar aan. In 2011 werd hij door de Gentse rechtbank veroordeeld tot 36 maanden cel, waarvan 30 met uitstel.

Tien jaar later diende een slachtoffer van toen klacht in. “Hij verleidde mijn cliënt om na het schilderen samen te douchen en daarbij raakte hij hem aan”, schetste advocaat Joris Van Cauter. “Tien jaar lang droeg hij het als een trauma met zich mee en kon hij het niet meer van zich afschudden.”

De strafrechter erkende woensdag de feiten die het slachtoffer destijds moest ondergaan. Desondanks werd O. geen nieuwe straf opgelegd. “De veroordeling in 2011 was zeer zwaar. Een nieuwe straf zoveel jaren na de feiten is niet opportuun”, staat in het vonnis. De dader moet wel 5.000 euro schadevergoeding betalen."

Het Nieuwsblad 9 maart 2022:

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220309_94242605http://www.standaard.be/cnt/dmf20180619_03569

foto © Belga

Lees meer
Het Nieuwsblad, 7 maart 2022

Hoogbejaarde vrouw plots 800.000 euro armer na ‘schenking’ vlak voor overlijden: “Ze maakten misbruik van haar psychische zwakte

Twee notarissen zijn vrijgesproken voor het oplichten van een 97-jarige vrouw uit Knokke-Heist voor 800.000 euro via een schenking vlak voor haar overlijden. Voor drie personen uit hun entourage was de rechter minder mild. “Ze hebben op bedrieglijke wijze misbruik gemaakt van haar psychische zwakte.”

 

"De feiten dateren van maart 2013, een maand voor het overlijden van de 97-jarige Georgette D. Bij notaris Frank D. in Waarschoot zette ze haar handtekening onder twee schenkingen, goed voor een totaal van 800.000 euro. De begunstigde: Amélie D., dochter van Béatrijs L. Zij is de voormalige eigenares van Seaflower Service Palace in Knokke-Heist, het rusthuis waar Georgette op dat moment verbleef. Twee maanden na het overlijden van de vrouw richtte een anonieme briefschrijver zich tot haar nabestaanden en zo ging de juridische bal aan het rollen.

Oplichting

Het parket riep ook de Brugse notaris Michel V. naar de beklaagdenbank. Als toenmalige partner van Amélie D. zou hij zijn collega-notaris, een studievriend, hebben ingeschakeld om de aktes te laten verlijden. Tot slot werd ook Bernard B. voor de rechter gedaagd.

Hij had Amélie D., Béatrijs L. en Georgette D. naar de notaris gebracht. Concreet werden ze allen beschuldigd van oplichting, valsheid in geschrifte en het misbruik maken van de kwetsbare toestand van Georgette D.

Kortstondige contacten

De advocaten van de beklaagden hadden de vrijspraak gevraagd en daar ging de rechtbank ook gedeeltelijk in mee. De rechter oordeelde dat er geen sprake was van oplichting en valsheid in geschrifte. Ook dat de twee notarissen misbruik zouden hebben gemaakt van Georgette D. werd niet bewezen geacht. Daar zouden hun contacten met de vrouw ook te kortstondig voor zijn geweest.

Dat laatste ging helemaal niet op voor de drie andere beklaagden. “Ze hebben op een bedrieglijke wijze gebruikgemaakt van de psychische zwakte van Georgette D.”, oordeelt de rechter, die verwijst naar het rapport van een geneesheer, gevonden tijdens een huiszoeking bij een van de beklaagden en waarin vermeld staat dat ze “relatief heldere dagen afwisselde met dagen waarin ze sterk dementerend was”.

“Georgette D. had in september 2012 al aangegeven dat zij bijstand wou van een voorlopige bewindvoerder omdat zij zichzelf niet in staat achtte om haar vermogen op een adequate manier te beheren.” Maar in plaats van daar gevolg aan te geven werden de nodige documenten achtergehouden.

Zware schadevergoedingen

De rechter veroordeelde Amélie D., Béatrijs L. en Bernard B. elk tot een celstraf van vier maanden met uitstel en een effectieve boete van 2.400 euro, en het betalen van fikse schadevergoedingen. Vijf vzw’s die erfenisgelden hadden misgelopen en zich burgerlijke partij hadden gesteld, ontvangen samen 433.000 euro. Ook hun advocatenkosten, samen goed voor 30.000 euro, moeten door de veroordeelden worden vergoed."

 

Van Cauter Advocaten stond de vijf vzw's bij zich in deze zaak burgerlijke partij hebben gesteld.

 

Artikel in Het Nieuwsblad van 7 maart 2022:

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220307_95175147

 

Foto © D.C.

Lees meer

Wij gebruiken cookies

Door deze website te gebruiken, aanvaardt u de cookies. Voor meer informatie, zie ons privacy- en cookiesbeleid